από yin » 26 Νοέμ 2009, 11:33
Προχθές είδα για τρίτη ή τέταρτη φορά, δεν θυμάμαι και καλά, την ταινία Spiderman.
Αυτή τη φορά όμως την είδα από την αρχή, γιατί όλες τις προηγούμενες ήταν από την τηλεόραση
και ουσιαστικά είχα δει μόνον τμήματα της ταινίας.
Μπορώ να πω ότι είναι ίσως από τις πιο πετυχημένες μεταφορές κόμιξ στη μεγάλη οθόνη.
Ίσως βέβαια και ο πράος χαρακτήρας του συγκεκριμένου ηθοποιού να έπαιξε τον ρόλο του.
Το κόμιξ δεν ήταν και από τα αγαπημένα μου διότι ανήκει στην κατηγορία των κόμιξ με απότομες γραμμές
και αρκετό μαύρο χρώμα τα οποία δεν ξεκουράζουν. Προτιμώ το παλιό μίκυ μάους με τις στρογγυλεμένες
ήπιες γραμμές ή ακόμα καλύτερα τη μικρή Λουλού με τον Τάμπυ. Έτσι, ήμουν προκατειλημμένη και για την ταινία.
Για να αποδειχθεί, για άλλη μια φορά, ότι η προκατάληψη είναι πολύ εσφαλμένη. Η ταινία είναι εξαιρετική.
Ένας έφηβος, μικρός εν δυνάμει επιστήμονας, πράου χαρακτήρα, που σε γενικές γραμμές τον κοροϊδεύουν όλοι,
σε μια εκπαιδευτική εκδρομή δέχεται το τσίμπημα μιας γενετικά μεταλλαγμένης αραχνίτσας. Αυτό ήταν
το στοιχείο που μου έλειπε. Μεταμορφώνεται τότε σε έναν υπέρ-ήρωα ο οποίος αποφασίζει μετά και την άδικη
απώλεια του θείου του να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για καλό σκοπό και όχι φυσικά για να εκδικηθεί
για τη συμπεριφορά των συμμαθητών του ή για να κάνει άσκοπη και ανώφελη επίδειξη δυνάμεων.
Βασική ατάκα του έργου (πιθανότατα κοινότυπη αλλά πάντως εντυπωσιακή πάντα)
"Με τη μεγάλη δύναμη έρχεται και μεγάλη ευθύνη".
ΥΓ. Για όσους κυκλοφορούν εις τας εξοχάς, δεδομένου ότι δεν γνωρίζω εδώ να έχουμε κανένα μουσείο ή ίδρυμα
φυσικής ιστορίας με ζώντες οργανισμούς, συνιστώ να προσέχουν με ποια ζωάκια-ζωύφια έρχονται σε επαφή διότι
δεν μπορεί να ξέρει κανείς τι δυνάμεις μπορεί να αποκτήσει και σε τι μπορεί να μεταλλαχτεί. Ίσως και για αυτό να
γίνονταν συχνά-πυκνά απεντομώσεις στα εργαστήρια. ":)"
Νικολίτσα Γιαννοπούλου