Με αφορμές
α) το post που έκανα στα Ανέκδοτα σχετικά με την απαράδεκτη "μερίδα"
β) την προτροπή ενός φίλου
προχωράω στη δημιουργία αυτού του topic προκειμένου να ενεργοποιήσω όσους από εσάς μου έμοιαζαν (μέχρι χθες) στο θέμα "καταναλωτική συμπεριφορά".
Το post εκείνο στα ανέκδοτα αναφερόταν σε μία μικρή μερίδα η οποία χρεώθηκε 5,40€. Αναρωτιέμαι, οι άνθρωποι του μαγαζιού όταν το "αποφάσισαν" δεν σκέφτηκαν καθόλου την αντίδραση εκείνου που θα παραγγείλει όταν το δει? Δηλαδή μας έχουν για τόσο ... ώστε να παίρνουμε ό,τι μας δίνουν, να μας πιάνουν τον ... από πλευράς τιμών και εμείς να καθόμαστε "έτσι"? Ο φίλος μου που παρήγγειλε αμέσως πήρε τηλέφωνο, παραπονέθηκε και αφού του είπε εκείνη "δεν ξέρω, αυτό πουλάμε" της είπε απλά "τότε δεν ξαναπαραγγέλνουμε από σας".
Αναρωτήθηκα λοιπόν κατά πόσο θα συμμορφώνονταν ο ίδιος και οι όμοιοί του αν οποίος ήταν δυσαρεστημένος ξόδευε 2 λεπτά από τον χρόνο του και λίγα γραμμάρια απ' τη μαγκιά του για να κάνει αυτή την κλήση. Θα συμμορφώνονταν γιατί εκείνοι μας έχουν ανάγκη δεν τους έχουμε εμείς. Εμείς τους τα ακουμπάμε με το παραμυθάκι που άρχισε τότε που ήρθε το € (που να μην έσωνε) και συνεχίζεται με καταχρήσεις χωρίς ντροπή χωρίς να σκέφτονται λίγο τον πελάτη.
Μέχρι χθες δεν έκανα αντίστοιχο τηλεφώνημα (αν και υπήρξαν λόγοι) τρέφοντας συνεχώς την κατάσταση αυτή, όπως πιθανότατα έχει σκεφτεί κάποιος που "δεν θέλει να ακουστεί κακός" ή λέει "έλα μωρε δεν πειράζει" ή "δεν βαριέσαι" ή παρεμφερή..
Μην βαρεθείς αν γίνει κάτι τέτοιο! Και δεν είσαι κακός! Είσαι αυτό που λέει ο τίτλος. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας να διαμαρτυρόμαστε όταν βλέπουμε οτι είμαστε συνεπείς από την πλευρά μας (πληρωμή) και ο άλλος δεν είναι. Μπορεί φαινομενικά να μην αλλάζει κάτι, αλλά αν αυτό το κάνει ο καθένας μας σε κάθε περίπτωση τότε ίσως επιβεβαιωθεί (έστω λίγο) αυτό που λένε οτι όλα στα χέρια μας είναι από τη στιγμή που εμείς πληρώνουμε!
Φυσικά αυτό επεκτείνεται και σε άλλες υπηρεσίες της ζωής μας όχι μόνο στο φαγητό. Αυτό απλά ως παράδειγμα.
