από JimMichael » 14 Οκτ 2009, 22:02
Είναι δύο ψαράδες πάνω σε μια γέφυρα. Ο ένας δεν έχει πιάσει ούτε ένα ψάρι. Ο άλλος απεναντίας δεν έχει σταματήσει, αλλά παρόλα αυτά κάθε ψάρι που έπιανε το ξαναπετούσε μέσα. Με την απορία ζωγραφισμένη λοιπόν ο άλλος ψαράς ρωτάει:
-Ρε φίλε, σε βλέπω τόση ώρα. Από την ώρα που ήρθαμε έχεις πιάσει 15 ψάρια και τα ξαναπετάς μέσα. Εγώ ούτε ένα δεν έχω πιάσει. Τουλάχιστον, αντί να τα πετάς δε μου τα δίνεις εμένα, που'χω και 7 παιδιά να θρέψω; Γιατί το κάνεις αυτό;
-Μ'αρέσει η διαδικασία. Είμαι συνταξιούχος, έχω πολλά λεφτά αλλά δεν έχω οικογένεια. Έτσι έπρεπε κάτι να βρω να κάνω. Και πραγματικά το ψάρεμα μου αρέσει πολύ. Μ'αρέσει που θα ξυπνήσω πρωί πρωί, να αγοράσω τα καλά μου τα αγγίστρια, την καλή την πετονιά, να κάνω τους κόμπους μου τους καλούς, να αγοράσω το δόλωμα, να δολώσω τα αγγίστρια μου, μετά να ρίξω την πετονιά μέσα. Μ'αρέσει η αναμονή μέχρι να τσιμπήσει το ψάρι, μ'αρέσει το σκίρτημα του ψαριού όταν πιαστεί στο αγγίστρι, αλλά και η διαδικασία μέχρι να το ανεβάσω. Άπαξ και το ξεαγγιστρώσω μετά χάνω το ενδιαφέρον μου. Κι αφού δεν έχω και κανέναν, μόνος μου είμαι, ποιός θα τα φάει... Ευχαρίστως να τα δίνω σε σένα. Εσύ όμως πώς κατάφερες και έκανες τόσα πολλά παιδιά;
-Μ'αρέσει η διαδικασία.
