από JimMichael » 22 Ιαν 2008, 18:54
Εγώ δεν έχω μιλήσει καθόλου εδώ πέρα και είπα να κάνω την αρχή με αφορμή αυτό το θέμα το οποίο είναι και καυτό όπως λέει κι ο τίτλος του, αλλά υπάρχουν και καυτές αντιδράσεις.
Ας ξεκινήσω αναφέροντας λίγα λόγια για τις διαπροσωπικές σχέσεις μας.
Όταν βρίσκεσαι για πρώτη φορά σε ένα άλλο περιβάλλον από αυτό που έχεις συνηθίσει τόσα χρόνια, θα πρέπει να δικτυωθείς για δημιουργήσεις κοινωνικές σχέσεις. Κακά τα ψέματα, κανείς δεν μπορεί να μείνει μόνος του (αν έχει σώας τας φρένας βεβαίως βεβαίως). Όπως είπε κι ο lovabill, όλοι είχαμε αυτήν την φοβία στην αρχή, και εξαιτίας της ψάξαμε και βρήκαμε φίλους. Άλλους τους κρατήσαμε, άλλους τους αφήσαμε κι άλλους τους έχουμε ως γνωστούς. Το να δημιουργήσεις όμως μια φιλία είναι κάτι όχι το τόσο τρομερό διότι δε χρειάζεται πολύ κόπο, βγαίνει από μόνο του. Μα θα'ναι ένας αγώνας ποδοσφαίρου και θα ζητήσεις ένα τσιγάρο, μα θα'ναι στο chili που θα δεις κάποιον που τον είδες στη σχολή, είναι κάτι το οποίο δόξα τω θεώ έρχεται από μόνο του. And to the down down of the written, αν δεν κάτσει δε θα σε χαλάσει κιόλας. Απεναντίας, αν δεις μια ωραία γκόμενα να κάθεται απέναντί σου στο chili, cream you name it, και την πλησιάσεις και φας χυλόπιτα, δύο είναι τα κυριότερα τινά:
1) Τσαντίζεσαι με τις ξανθιώτισσες γενικώς
2) Το παίρνεις χαλαρά γιατί σκέφτεσαι ότι κι ο brad pitt θα'χει φάει τουλάχιστον μία χυλόπιτα
Για το 1), αυτό που έχω να πω είναι ότι τα πάντα σε ωθούν εκεί. Όλη η ξάνθη γι'αυτό το φαινόμενο μιλάει. Το βλέπεις και στην πράξη. Εμένα μου'χει τύχει σε παρέα 15 ατόμων να'ναι 2 μόνο τα κορίτσια και το 1 από αυτά δεσμευμένο κιόλας. Το άλλο είχε έναν κώλο που για να τον κάνω αναπαράσταση θα'πρεπε να μαζευτώ σαν μπάλα εγώ για να παριστάνω το ένα κωλομέρι μόνο!! Κλασικά η κουβέντα ήρθε πάλι για το θέμα αυτό, η γκρίνια για τις γκόμενες. Αυτή έφερε αντίρρηση, οπότε γυρίζει ένας και της λέει: κάτσε ρε συ, πάρε παράδειγμα την παρέα μας και δες πόσες είστε και πόσοι είμαστε. Και απαντάει μπροστά στα μούτρα μας: Ναι, αλλά πρέπει να είναι και ωραίος!!! Αυτό όμως που θέλω να πω είναι ότι, επειδή βρέθηκε ένα μπάζο και είπε αυτή την ατάκα, την οποία με διάφορες παραλλαγές θα την έχουν ακούσει σχεδόν όλοι φαντάζομαι, δε σημαίνει ότι εγώ θα πρέπει να το κάνω θέμα. Εξ'άλλου, αυτό το βόιδι για να βρει κάποιον να κάνει κάτι, δε θα το βρει έτσι όπως είναι. Εγώ γιατί πρέπει να σκάσω και να πω: φφφφφφφφφφφφ, πάλι η ρημάδα η Ξάνθη φταίει για όλα. Πολύ που μ'ένοιαξε. Για τις υπόλοιπες τις γκόμενες όμως τις νορμάλ ισχύουν άλλα πράγματα. Εγώ αν ήμουν φοιτητής στην Κομοτηνή, βεβαίως θα το έπαιζα μούρη αν με κυνηγούσαν όλες (μακάρι παναΐαμ...), οπότε αν υπάρχουν μερικές που το παίζουν μούρη, καλά κάνουν. Κι αυτές όμως θα βρουν τον μάστορά τους κάποια στιγμή. Όπως όλοι θα τον βρούμε. Από εκεί και πέρα για αυτές που έμειναν (και δε θέλω να ακούσω μλκίες ότι δεν έμεινε καμία, έστω οι λίγες εξαιρέσεις τότε, μείνανε) είναι στο χέρι του καθενός να τις δοκιμάσει και να τις ρίξει. Το πώς; Έλα μου ντε. Μάνιουαλ όμως έχουμε για το ρομποτικό βραχίονα, μάνιουαλ έχουμε για το hi-fi stereo, μάνιουαλ έχουμε για όλα τα ηλεκτρονικά. Ξέρουμε πώς λειτουργούν και κάνουμε τη δουλειά μας. Για δείτε όμως και το άλλο, κάθε πότε αγοράζουμε play station ή παιχνίδια του; Κάθε πότε παίρνουμε pc, καινούριο τηλεόραση, καινούριο dvd-player και όλα τα σχετικά; Τα βαριόμαστε γιατί ξέρουμε τι μπορούν να κάνουν και τι δε θα κάνουν. Αυτό είναι το ωραίο στις γυναίκες. Αν το καταργήσουμε κι αυτό, τζάμπα ασχολούμαστε. Όπως και να'χει όμως, επειδή στους περισσότερους δεν πέφτουν με τα πόδια ψηλά, δεν είναι και λόγος ανησυχίας. Αν θέλει κανείς να πηδάει κάθε μέρα και δεν είναι όμορφος, να δουλεύει 4 μέρες στο Ρομέο, να βγάζει από 50 ευρώ τη μέρα και να τα τρώει στο μπουρδέλο στις ράγες. Τι να κάνουμε δλδ, να πεθάνουμε;
Εγώ προσωπικά, στην αρχή ασχολήθηκα με το να βρω καμμιά γκόμενα, γιατί τόσο καιρό λύκειο και αυτά, που καιρός για γκόμενες, και που μυαλά. Ούτε τώρα που χρωστάω όμως τα μαλλιοκέφαλά μου βρήκα, γιατί σκεφτόμουν πώς ποτέ δεν φταίω εγώ, αλλά η ξάνθη που δεν έχει 7 δις γκόμενες για να μπορέσει να μου κάτσει κι εμένα μία. (μισό να ανάψω τσιγάρο)
Και μετά σκέφτηκα και το άλλο. Είμαι αθηναίος, οπότε κάθε γιορτές και καλοκαίρια είμαι Αθήνα. Κι εκεί με το σκεπτικό λειτουργούσα, ότι στην Ξάνθη δεν έχει, αλλά στην Αθήνα του κύναιδου πια... έχει. Ε, λοιπόν δεν έχει, όταν το σκέφτεσαι έτσι. Η λύση είναι μία. Κοινωνικές δραστηριότητες. Γυμναστήριο, χορό, προσκόπους, σύλλογο μαλαματίνας (πολύ γέλιο αυτά τα παιδία όταν τους είδα πρώτη φορά πριν 2 χρόνια), κάτι τέλος πάντων. Εμένα οι μόνες μου δραστηριότητες είναι η μπάλα, όπου εκεί μόνο άντρες πάμε, οι βραδινές έξοδοι, όπου για να καταφέρεις να κάνεις κάτι με κάποια είναι λίγο δύσκολο αν δε σε ξέρει από καιρό και δεν έχει δείξει ένα ενδιαφέρον για σένα, αλλά ακόμα και το να βρεις κάποια για μια νύχτα, προσωπικά για μένα προς το παρόν αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες γιατί ατάκες σαν του Will Smith στο Hitch ποτέ δεν κατάφερα να βρω, και τέλος ο καφές, όπου τι να πω στον καφέ, αν καταφέρεις να γνωρίσεις κάποια πίνοντας καφέ στην πυξίδα ή στο ψωμί και σοκολάτα.... ε είναι από τις μεγαλύτερες τυχερές στιγμές που υπάρχουν. Αυτό που θέλω να πω είναι πως για να κάνεις μια σχέση με κάποια, θα πρέπει να σε ξέρει και να την ξέρεις λίγο καιρό και να δει αν της ταιριάζεις και να δεις κι εσύ αν σου ταιριάζει. Οποιαδήποτε σχέση στη ζωή μου που'χω κάνει, έτσι ξεκίνησε, και χωρίς να το περιμένω ότι μπορεί να καταλήξει έτσι. Αλλά όχι μόνο σε μένα, σε όλους όσους γνωρίζω. Η μόνη λοιπόν κοινωνική δραστηριότητα που έχει ένα άτομο σαν εμένα, είναι η σχολή. Κακά τα ψέματα, δεν υπάρχουν πολλές. Όχι όμως ότι δεν υπάρχει ψυχή.... Μην το παρακάνουμε. Και τέλος, δε μας πήραν και τα χρόνια ρε παιδιά, 22 χρονών παλικάρια τώρα, έχουμε ακόμα ψωμί μπροστά μας.
Όσον αφορά τώρα το 2), είναι η πιο ωραία στάση που μπορεί να κρατήσει κανείς. Όσο δεν την ενστερνίζεται ο καθένας μας, θα'χει πρόβλημα με τον εαυτό του. Γιατί, αν βγαίνεις έξω το βράδυ μόνο και μόνο για να βρεις γκόμενα, είσαι αξιολύπητος. Εγώ βγαίνω με την παρέα μου για να πιούμε, να κάνουμε κεφάλι να γελάμε, και να χορεύουμε. Κι αν γυρίσει κανείς να μου πει ότι εγώ προσωπικά δεν βγαίνω έξω, τι να κάνω, είμαι από Αθήνα κι έχω μάθει αλλιώς τα μαγαζιά. Έχω μάθει να πηγαίνω σε διαφορετικά. Δυστυχώς ακόμα αυτό δεν το'φτιαξα στον εαυτό μου, να προσαρμοστώ με αυτά που έχω. Αλλά όπως έχει πει ο lovabill σε προσωπική συζήτηση που κάναμε μεταξύ μας, "στη ζωή δεν επιβιώνουν οι δυνατοί, αλλά οι ικανοί στην προσαρμοστικότητα".
Θα κλείσω αυτό το τεράστιο πράγμα που'γραψα, λέγοντας ότι, ξεκολλάτε από τα στερεότυπα και φτιάξτε δικά σας. Γκόμενες θα βρούμε όλοι και θα γελάμε με αυτά στο μέλλον. Αρκεί, να μην καθόμαστε στα αυγά μας και να κάνουμε κάτι που αγαπάμε, όχι για να βρούμε γκόμενα, αλλά γιατί το αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Κι η γκόμενα που το αγαπάει κι αυτή θα μας βρει. No worries.
Υ.Γ.: Και πάλι αφορά προσωπική γνώμη. Κράχτε με κάντε με ό,τι θέλετε. Αρκεί να μου το αποδείξετε γιατί με κράζετε.
--------------Καλή Εξεταστική Σε Όλους-------------------
Φίλοι και χρήμα, νερό και λάδι.
