- Πλαίσιο Λειτουργίας του Τμήματος - Wednesday, June 17, 2009 11:14 AM - To: DEP EE, EECE, pgrads-ee-ατ-lists.duth.gr - From: Vassilios Tsaoussidis:
Αγαπητοί φίλοι,
Δεν ξέρω γιατί συνηθίζεται στο Τμήμα μας να λένε μόνο οι υποψήφιοι τι θα κάνουν και να μη λένε οι εκλέκτορες τι θέλουν. Θα σας πω λοιπόν τι θέλω εγώ - ως εκλέκτορας - από έναν πρόεδρο. Όποιος από τους υποψηφίους συμφωνήσει μαζί μου στα βασικά σημεία, θα με απαλλάξει από το διοικητικό βάρος μιας ενδεχόμενης προεδρίας. Οφείλω επίσης να ομολογήσω εξαρχής, ότι για μένα η προεδρία είναι πρώτα ευθύνη και μετά τιμή - επομένως είναι κάτι που προτιμώ να αποφύγω. Θα αδράξω λοιπόν την ευκαιρία μόλις οι προϋποθέσεις καλυφθούν από τους άλλους υποψηφίους. Ο παπα-Γιώργης έκανε σήμερα μια αρχή που αφήνει ελπίδες, πρέπει όμως να γίνει, κατά την άποψή μου, σύντομα, ακόμα πιο συγκεκριμένος. Είμαι βέβαιος ότι αυτό ήταν στις προθέσεις του να συμβεί κατά την ανοιχτή εκδήλωση που πρότεινε - αν και όλοι γνωρίζουμε ότι scripta manent. Επίσης, για όσα προτείνω, ας μην υπονοήσει κανείς ότι φταίει ο προηγούμενος πρόεδρος για το γεγονός ότι δεν γίνανε μέχρι σήμερα - κάποια, ήταν αδύνατον να γίνουν νωρίτερα.
Η αρχή της δικαιοκρατίας είναι η βασική αρχή που χρήζει άμεσης εφαρμογής στο Τμήμα μας. Προκειμένου να επιβληθεί από τον πρόεδρο χρειάζονται συγκεκριμένα μέτρα, τα οποία δεν είναι ούτε ανώδυνα ούτε μονομερή αλλά αφορούν τους φοιτητές, τα μέλη ΔΕΠ και το επιστημονικό και διοικητικό προσωπικό του Τμήματος. Η δημοκρατική λειτουργία προϋποθέτει, όπως σωστά το θέτει ο παπα-Γιώργης, νομιμότητα (υπάρχουν ανοιχτά ζητήματα στο Τμήμα, γνωστά σε όλους, που πρέπει να επιλυθούν) και διαφάνεια στην Γενική συνέλευση: όχι κρυμμένη ατζέντα, όχι παρασκηνιακές συμμαχίες, όχι σημαντικές αποφάσεις εν ριπή οφθαλμού και χωρίς προηγούμενο διάλογο. Οι ανακοινώσεις για τα πολιτιστικά στη λίστα μελών ΔΕΠ είναι πολύ περισσότερες από τα θέματα ουσίας. Κι όμως, τα μέλη ΔΕΠ σήμερα ζητούν "συγνώμη για την ενόχληση" - στην κυριολεξία - για να εκφράσουν την άποψή τους δημόσια...
Η δικαιοκρατική λειτουργία του Τμήματος προϋποθέτει επίσης ισόρροπη ανάπτυξη των τομέων του Τμήματος και ουσιαστική ένταξη των φοιτητών στη Γενική Συνέλευση, στα όργανα και στα δρώμενα του τμήματος. Προϋποθέτει θεσμική προστασία των νέων μελών ΔΕΠ προκειμένου να λειτουργήσουν αυτόνομα - η έλλειψη αυτονομίας σήμερα απεικονίζεται συχνά ακόμα και στις εργασίες τους οι οποίες ορίζουν τους συγγραφείς σύμφωνα με την ακαδημαϊκή ιεραρχία και όχι με τη συνεισφορά τους. Και, όπως ανέφερα και στο "προεκλογικό" μου μήνυμα*:
- Κανένας συνάδελφος ή φοιτητής δεν θα διωχθεί, δεν θα αδικηθεί ούτε θα ευνοηθεί εις βάρος άλλων.
- Κανένα μέλος ΔΕΠ δεν θα μονοπωλήσει διοικητικές θέσεις.
- Κανένα μέλος ΔΕΠ δεν θα αποκλειστεί από τα διοικητικά δρώμενα.
- Κανένα μέλος ΔΕΠ δεν θα υποστεί περιορισμό της αυτονομίας του.
Η ακαδημαϊκή, επιστημονική και ερευνητική κουλτούρα πρέπει να ενισχυθεί.
Το Τμήμα λειτουργεί κυρίως ως διοικητικό επιτελείο: απασχολείται πρωτίστως με γραφειοκρατικά ζητήματα, αναλώνεται σε διοικητικές πράξεις οι οποίες εξελίσσονται ενίοτε σε εσωτερικές δικαστικές διαμάχες. Η διοίκηση είναι σημαντική αλλά δεν αποτελεί ακαδημαϊκό έργο. Όσοι δεν έχουν ολοκληρώσει τον ακαδημαϊκό τους κύκλο πρέπει να απαλλάσσονται από βαριά διοικητικά καθήκοντα. Η ακαδημαϊκή λειτουργία είναι το κύριο έργο μας. Η διοργάνωση σεμιναρίων που αναφέρει ο παπα-Γιώργης είναι μια καλή αρχή. Οι τομείς ή το Τμήμα πρέπει να διοργανώσουν colloquia. Τα υποψήφια μέλη ΔΕΠ πρέπει να κάνουν επιστημονικές/ερευνητικές ομιλίες. Οι φοιτητές πρέπει να συμμετέχουν στις παρουσιάσεις, να μάθουν να κάνουν παρουσιάσεις και να γράφουν εργασίες. Η ανάγκη χρηματοδότησης των φοιτητών πρέπει να καλυφθεί άμεσα μέσα από κοινή προσπάθεια. Ακόμα και οι φοιτητές κατά τη διπλωματική τους μπορούν υπό προϋποθέσεις να πληρώνονται και να αποκτούν τη βασική τους προϋπηρεσία ή να εντάσσονται ομαλά στα μεταπτυχιακά. Εγώ έκανα φέτος την αρχή. Επίσης, οι διοικητικές αρμοδιότητες θα πρέπει να μοιράζονται ανά έτος/διετία σε όλους. Αυτές θα πρέπει να είναι «βάρη» και όχι αξιώματα ούτε βέβαια θα πρέπει κανείς να αναπτύσσει μακροχρόνιους δεσμούς με την καρέκλα του και να αισθάνεται αφεντικό. Αυτό αφορά τις αίθουσες τηλεδιάσκεψης μέχρι τους βοηθούς διδασκαλίας και το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών.
Τα μεταπτυχιακά μας προγράμματα υστερούν σε ευελιξία και ασφυκτιούν από την γραφειοκρατική μας υστερία. Η ευελιξία καταστρατηγείται από την αρχή: οι μεταπτυχιακοί είναι υποχρεωμένοι να διαλέξουν θέμα, επιβλέποντα και τριμελή πριν καν γίνουν δεκτοί. Τι πιο λογικό από το να γίνονται πρώτα δεκτοί, να διαλέγουν μαθήματα, να γνωρίζουν τους διδάσκοντες και την έρευνά τους και μετά να διαλέγουν επιβλέποντα; Οι περιορισμοί σε θέματα ανά διδάσκοντα οδηγούν σε κατανομές που αφενός μεν είναι πλασματικές γιατί αλληλο-δανειζόμαστε θέματα και θέσεις και οδηγούμαστε σε χειρότερη γραφειοκρατία με αλλαγές επιβλέποντος και αφετέρου οδηγούμαστε σε
εικονικούς επιβλέποντες. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Οι κανονισμοί που εμείς επιβάλλουμε αποτελούν το θεμέλιο λίθο για διακριτικές παρεμβάσεις υπέρ ή κατά συναδέλφων, κατά το δοκούν. Όπου τελειώνει η λογική αρχίζει ο "Κανονισμός", ο οποίος απαιτεί δεύτερο πτυχίο νομικής. Ποιος σοβαρός άνθρωπος μπορεί να αντέξει τόση γραφειοκρατία; Και όλα τελειώνουν εκεί, χωρίς εξήγηση.
Τα προπτυχιακά μας προγράμματα ας τα κρίνουν οι φοιτητές - το Τμήμα σίγουρα υστερεί στο δεύτερο συνθετικό του, αυτό των μηχανικών υπολογιστών. Τα πάγια αιτήματά των φοιτητών για πτυχιακές κλπ μπορούν να λυθούν πολύ εύκολα, νόμιμα και απλά. Θα νομίσει κανείς ότι δεν τα λύνουμε για να συνεχίσουν να αποτελούν διαπραγματευτικό χαρτί για τις εκλογές. Το δύσκολο έργο εδώ είναι να θεμελιωθεί ένα πρόγραμμα σπουδών με μαθήματα που έχουν συνέχεια, πληρότητα και αντανακλούν τον τίτλο του Διπλώματος και τα διεθνή πρότυπα προσαρμοσμένα στις δυνατότητες του τμήματος.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω δυο λόγια από καρδιάς, αν και ο συναισθηματικός ή ο συμβουλευτικός λόγος δεν είναι του χαρακτήρα μου.
Το πτυχίο του Πανεπιστημίου είναι ένας βασικός σταθμός στην ιστορία του καθενός μας. Ίσως τώρα το μόνο σημαντικό να φαίνεται το να τελειώνουμε κάποτε και να πάρουμε το δίπλωμα. Όταν περάσουν τα χρόνια, θα μας νοιάζει σίγουρα η φήμη του Πανεπιστήμιου από το οποίο αποφοιτήσαμε ή στο οποίο εργαζόμαστε. Για να σας το αποδείξω, σας λέω μόνο ότι στα καλά πανεπιστήμια του εξωτερικού, κυρίως της Αμερικής, η κύρια πηγή χρηματοδότησης των πανεπιστημίων, εκτός από το κράτος, είναι οι ίδιοι του οι απόφοιτοι - για να κρατήσουν το όνομα του Ιδρύματος ψηλά. Και προκειμένου να μην νομίσετε ότι τη φιλοσοφία μου την θεμελίωσα στη βάση της προεκλογικής αναγκαιότητας και συγκυρίας, σας παραθέτω, ως δείγμα γραφής, σχετικό μου μήνυμα προς τη λίστα μελών ΔΕΠ από παλαιότερη παρέμβασή μου.
Βασίλης Τσαουσίδης,
Καθηγητής ΔΠΘ
- Fri, 09 Jan 2009 01:05:59 +0200 - To: dep-ατ-ee.duth.gr - Vassilis Tsaoussidis:
Αγαπητοί συνάδελφοι,
[...] Επίσης, επιτρέψτε μου να σας παρακαλέσω να σταματήσουμε τις προσωπικές αντιπαραθέσεις και τον πόλεμο (μικρο)συμφερόντων που έχουν γονατίσει το τμήμα όπως επίσης και τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις. [...]
Κατά την άποψή μου, το τμήμα πρέπει να χαράξει το δρόμο του με νέα δεδομένα και μου κάνει εντύπωση που ενώ η πλειοψηφία του πλέον έχει διαμορφωθεί από νέα μέλη, κυριαρχούν παρόλα αυτά οι αντιπαλότητες του παρελθόντος..
Σας παραθέτω λοιπόν τις απόψεις μου, εν είδει πρότασης για το τμήμα.
Πρώτον, να καθιερώσει standards σε σχέση με τις εξελίξεις μελών ΔΕΠ, τα οποία να συνδυάζουν ποιοτικά στοιχεία για το μέλλον του τμήματος και ευαισθησία για κάποιες ιδιαίτερες αλλά ξεκάθαρες περιπτώσεις. Πρέπει να τα συζητήσουμε, να συμφωνήσουμε και να είναι γνωστά σε όλους. Και οι ιδιαίτερες περιπτώσεις, πρέπει επίσης να συζητηθούν ανά βαθμίδα και να κριθούν με βάση τα τωρινά δεδομένα του τμήματος και τις πρόσφατες εξελίξεις με συγκεκριμένα κριτήρια και όχι με αοριστολογίες και μεθοδολογίες του κάρου του Χότζα. Κατόπιν, δεν πρέπει να γίνει καμία εξαίρεση για να μην υπάρχουν αδικίες στο μέλλον. Αυτό, κατά την άποψή μου, πρέπει να αποτελέσει το θεμελιώδη λίθο για το τμήμα μας στο μέλλον. Να εγγυηθεί το τμήμα σε όλα τα μέλη του ότι δεν θα υπάρξουν εφεξής δύο μέτρα και δύο σταθμά, κατά το δοκούν, ούτε όσον αφορά τις εξελίξεις, ούτε όσον αφορά τα διοικητικά ζητήματα. Το τελευταίο θα αποτελέσει για μένα σαφές κριτήριο και για την προεδρία του τμήματος στις επόμενες εκλογές.
Μέχρι σήμερα είχε αναδειχθεί ιδιαίτερα ο αριθμός δημοσιεύσεων των μελών ΔΕΠ, συχνά μάλιστα ως αποκλειστικό κριτήριο. Τα κριτήρια σήμερα παγκοσμίως είναι καθιερωμένα: οι δημοσιεύσεις, οι αναφορές, η ευσυνείδητη διδασκαλία, τα χρηματοδοτούμενα ανταγωνιστικά έργα, οι μεταπτυχιακοί φοιτητές και γενικά η αναγνωρισιμότητα του μέλους ΔΕΠ. Αυτά, κατά την άποψή μου, θα πρέπει να ισχύσουν αυστηρά για όλα τα νέα μέλη ΔΕΠ του τμήματος και στις εξελίξεις να επιβραβεύεται η προσπάθεια ενίοτε περισσότερο ακόμα και από το αποτέλεσμα. Αν κάποιος υστερεί σε κάποιο κριτήριο, ίσως θα μπορεί να το ισορροπεί με την αριστεία του σε κάποιο άλλο. [...]
Είμαι υπέρμαχος της άποψης του να επιβραβεύεται όποιος προσπαθεί για σωστή διδασκαλία, ερευνητικές προτάσεις κ.λ.π. ακόμα και αν τα κατάφερε λιγότερο. Αυτό ισχύει για πολλούς στο τμήμα που ενδεχομένως συνάντησαν αντίξοες συνθήκες στο παρελθόν αλλά παρόλα αυτά συνεχίζουν την επιστημονική προσπάθεια. Το έργο τους πρέπει τελικά να επιβραβευθεί.
Δεύτερον, οι διοικητικές αρμοδιότητες θα πρέπει να μοιράζονται ανά διετία σε όλους. Αυτές θα πρέπει να είναι «βάρη» και όχι αξιώματα ούτε βέβαια θα πρέπει κανείς να αναπτύσσει μακροχρόνιους δεσμούς με την καρέκλα του και να αισθάνεται αφεντικό. Εννοώ από τις αίθουσες τηλεδιάσκεψης μέχρι τους βοηθούς διδασκαλίας και το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών.
Τρίτον, να περάσουμε στη φάση της διαφήμισης του τμήματος και στο δύσκολο δρόμο του ανταγωνισμού - υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι στο τμήμα που παράγουν έργο και το τμήμα πρέπει αυτό το έργο να το διαφημίσει προς τα έξω. Από τη δουλειά και τις διακρίσεις του συναδέλφου κερδίζει το πανεπιστήμιο και το τμήμα. Το να διαφημίσουμε αυτά που προάγουν το τμήμα δεν σημαίνει ότι θα δυσφημίσουμε όσους για διάφορους λόγους δεν είναι προσωρινά παραγωγικοί. Όλοι έχουμε κάποια ταλέντα, κάτι μπορούμε να κάνουμε, είμαι βέβαιος.
Τέλος, θα πρότεινα να επαναφέρουμε στους διαλόγους μας και στις συνελεύσεις το ακαδημαϊκό ύφος. Ίσως μας βοηθήσει να το πιστέψουμε ότι είμαστε ακαδημαϊκοί.
Έχοντας πολλούς συναδέλφους που έχουν περάσει μια φάση καταπίεσης και ενδεχομένως αδικίας πρέπει να βρούμε τη γενναιοδωρία που χρειάζεται ώστε να ανοίξει ο δρόμος για πιο δημιουργικά πράγματα. Διαφορετικά, προτείνω στους νέους συναδέλφους να απεμπλακούν από αυτήν την μίζερη κατάσταση και να τιμήσουν τον ακαδημαϊκό τίτλο τους.
* Υποψήφιος Πρόεδρος ο Καθηγητής κ. Β. Τσαουσίδης
http://www.deece.gr/phpBB/viewtopic.php?f=170&t=1509
-
