Την ιστορία την έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν. Μάλιστα για να το πω και καλύτερα, καινούρια κτίρια=καινουριοι & καθαροί τοίχοι=περισσότερες αφίσες=yeah μαδαφάκα (για ορισμένους βέβαια το τελευταίο σχόλιο). Αν κάτσουμε έτσι πάντως και να το συζητάμε μόνο δε νομίζω ότι θα γίνει τίποτα. Ούτε διασταυρώνοντας τα ξίφη μας περί γνώσεων στη νεοελληνική γλώσσα. Κι αυτό γιατί για παράδειγμα σε ένα άλλο θέμα που είχα ανοίξει εγώ κι αφορούσε την καθαριότητα, υπήρχε τουλάχιστον κάποιο μέλος των supervisors του υπολογιστικού στο φόρουμ για να το δει και να το θέσει ως θέμα στους αρμόδιους. Στο εν λόγω θέμα όμως δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος αντιπρόσωπος του Δ.Π.Θ. ως μέλος για να πάρει θέση σε αυτό που λέμε. Θα πρέπει κάποιος λοιπόν να κάνει την κίνηση και να το πει κι έξω από αυτό το φόρουμ (το οποίο καλώς ή κακώς δεν αποτελεί επίσημη ιστοσελίδα του Δ.Π.Θ. και δεν έχει και την πλήρη συμμετοχή όλων των φοιτητών της σχολής). Δε βγάζω την ουρά μου απέξω. Μπορεί να είμαι κι εγώ αυτός. Θα δείξει τις προσεχείς μέρες. Απλά θέτω ως παρατήρηση ότι κάθε μέρα που περνάει αρχίζουν οι πόρτες και γεμίζουν ανακοινώσεις κι ακολουθούν οι τοίχοι γύρω τους, τα θρανία, τα τζάμια κ.ο.κ.
Αλλά για να πούμε και του στραβού το δίκιο δε δίνουν και το καλύτερο παράδειγμα οι ίδιοι ενδοπανεπιστημιακοί παράγοντες (πχ οι γραμματείες των καθηγητών) με τις ανακοινώσεις τους για τα μαθήματα όταν κι αυτοί δεν έχουν πού να κολλήσουν τις ανακοινώσεις τους και τις τοποθετούν όπου θαρρούν θα πέσει το μάτι των ενδιαφερόμενων. Εντάξει, αφορούν τη σχολή και εν μέρει ευτυχώς που υπάρχουν και μαθαίνουμε αυτά που πρέπει να μάθουμε, αλλά και λίγη τάξη να μπει δε νομίζω ότι θα βλάψει κανέναν. Παλιές ανακοινώσεις για παράδειγμα θα έπρεπε να ξεκολλούνται. Θα έπρεπε να υπάρχουν πίνακες ανακοινώσεων. Κι άλλες ιδέες που μπορεί κανείς να σκεφτεί για την καλύτερη οργάνωση. Όμως, όλα αυτά δίνουν ένα θάρρος στην αταξία αλλά και στο να κολληθούν αφίσες (παρατάξεων και διαφημιστικών) όπου είναι τα πιο καίρια σημεία για το κοινό.
Γι'αυτό θα πέσει και το σκοτάδι στο κυλικείο και γι'αυτό θα πας να σταθείς σε έναν τοίχο και τελικά θα κάθεσαι στη μεριά κολλημένων αφισών κάποιας παράταξης (με αποτέλεσμα με το που το συνειδητοποιείς να σηκώνεσαι και πάλι για να μη σε "σταμπάρει" κανείς και συνεπώς να μην ξεκουράζεσαι αλλά να είσαι στην τσίτα) ή σε έναν άλλο τοίχο γεμάτο χαώδεις ανακοινώσεις γενικότερα της σχολής (και να πρέπει πάλι να σηκωθείς για να τις διαβάσει κάποιος μπας και βγάλει καμιά άκρη). Και μετά θα φτάνουμε στο σημείο να παραπονιόμαστε γιατί δεν μπορέσαμε να δούμε την ανακοίνωση ενός μαθήματος κι ο λόγος επειδή δεν υπήρχε χώρος και χώθηκε όπου βρέθηκε ελεύθερο τετραγωνικό μέτρο τοίχου.
Τραγικά τα λέω; Τότε ρίξτε μια ματιά πώς ήταν τα παλιά κτίρια. Μπορεί να είναι Προκάτ αλλά κάποτε κι αυτά ήταν καινούρια.
