- Ως προς το Linux, και για να μην δημιουργούνται όχι απλώς ανεδαφικές αλλά πλήρως εξωπραγματικές εντυπώσεις, θα πρέπει να ξέρει κανείς τι θα πρέπει να περιμένει, έτσι δεν είναι; Αν περιμένει "εκείνα που δεν είναι", τότε τον περιμένουν μεγάλες απογοητεύσεις, που θα αδικήσουν πολύ περισσότερο τους Φίλους του ΛΑΚ
http://www.flak.gr και πολύ λιγότερο τους συνδρομητές του /F/L/O/S/S/
http://lists.duth.gr/mailman/listinfo/floss, οπότε θα πρέπει να πω ότι το μικρότερο Linux που "έχω" είναι το Linux Router Project (LRP)
http://pigtail.net/LRP/index.html που χωράει σε ένα floppy 1.44 ΜΒ, και το ρύθμισε ο ΑΑ, περί το 2000, σε ένα μηχάνημα με i-486DX/33ΜHz, ΧΩΡΙΣ ανεμιστηράκι, ΧΩΡΙΣ σκληρό, ΧΩΡΙΣ οθόνη, με μόνον 8 ΜΒ RAM, δύο NICs και το Floppy Drive, για την -κατά τον ΚΚ που το υπέδειξε- μεγαλύτερη δυνατή προστασία των υπολογιστών "προς απρόσκοπτη εκπόνηση διπλωματικών εργασιών" από τους φοιτητές "μας". Αλλά βέβαια δεν χρησιμοποιείται πια, καθότι εδώ και 2-3 χρόνια, "πες-πες-πες" Εδώ Μέσα, όπου έχουμε πάρει όρκο αίματος πως δεν πρόκειται να το κάνουμε ποτέ μας Εμ-Αϊ-Τι, μου κόψανε και τις Διπλωματικές d;^)
- Από την άλλη μεριά, ελπίζω να μην σας απογοητέψω που θα πω ότι το πλέον πλήρως λειτουργικό σύστημα 32-bit που κατάφερα να στήσω στο μηχάνημα αυτό, αλλά με 120 ΜΒ σκληρό, ήταν τότε, αμέσως μετά την κυκλοφορία από την MS του πρώτου -και τελευταίου!- σοβαρού συστήματός της, του Windows NT 4 (από τότε αξεπέραστο, για σοβαρή, επιστημονική εργασία, χωρίς γελοία κρασαρίσματα) με παραγγελία "μου", για το πρώτο -ίσως- πακέτο NT 4 Workstation που πουλήθηκε στην Ελλάδα, εκείνες τις πρώτες ημέρες του Σεπτεμβρίου του '96, όπου οι τοπικοί ανειδίκευτοι, εξειδικευμένοι παπαγαλιστές, το άκουγαν και δεν το πίστευαν και μόνον όταν το έβλεπαν απέμεναν χάσκοντες: "πως είναι δυνατόν να παίζει;". Καλά μιλάμε για ΤΑ ξενύχτια. Τόσο πολύ είχα να ξενυχτήσω από τον καιρό της Ραδιο-Πειρατείας, 1965-1979, δηλαδή πριν, κατά και μετά τη Δικτατορία, στα Μεσαία. Αλλά να που ευτυχώς τελικά ... αναγνωρίστηκε κι εδώ η αξία μου:
http://nt4ref.zcm.com.au/patch.htm, στο τέλος της σελίδας, στα "Acknowledgements", για να μην ξεχνάμε και το απαραίτητο θελφ-προμόθιον θιμουλαθιόν μας... d;^)
- Πέτρος Ζιμουρτόπουλος