Αρχικά, για τα τελευταία θέματα των Κ2. Γενικά θεωρώ ότι πάνω κάτω είχαν την ίδια δυσκολία με θέματα άλλων εξεταστικών. Κατά την άποψή μου, χρειαζόταν ένα καλό τυπολόγιο (για το 2ο θέμα συγκεκριμένα) και προσοχή στις πράξεις, πέρα φυσικά από τις γνώσεις.
Γενικά έχω καταλήξει στο εξής: Στη σχολή μας βλέπω μαθήματα που, ενώ έχουν δύσκολο γνωστικό αντικείμενο, τελικά περνιούνται σχετικά εύκολα, λόγω του τρόπου βαθμολόγησης καθηγητή, σε άλλα μαθήματα ζορίζεσαι αρκετά να περάσεις ακόμη και ενώ έχεις διαβάσει αρκετά καλά και τις ενδιάμεσες καταστάσεις όπου το αποτέλεσμα της εξέτασης είναι ανάλογο του διαβάσματός σου. Επίσης, για μαθήματα όπως Κ2 και ΣΗΕ Ι πχ. συνήθως ακούμε ότι "είναι πολύ δύσκολο μάθημα" , "το έδωσα 4 + φορές και ακόμη το χρωστάω". Πιστεύω ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι φοιτητές του 2ου έτους (και όχι μόνο) αποθαρρύνονται από το να κατέβουν στην εξέταση των Κ2 στην ώρα τους. Συνήθως, κρίνοντας από τη δική μου εμπειρία, προσπαθούμε να μειώσουμε αριθμό χρωστούμενων μαθημάτων, οπότε καταβαίνουμε στις εξετάσεις των πιο εύκολων μαθημάτων, αυτών που "έχουμε μεγαλύτερη πιθανότητα να περάσουμε". Κι εγώ όταν ήμουν 2ο έτος δεν έδωσα Κ2 (και ούτε παρακολούθησα Κ2 σκεφτόμενη ότι θα τα παρακολουθήσω σε επόμενο έτος), γιατί δεν είχα δώσει καν Κ1 και σκέφτηκα ότι θα μου ήταν δύσκολο χωρίς τις βάσεις της ανάλυσης κυκλωμάτων να παρακολουθήσω Κ2. Βέβαια, μεγάλο ρόλο σε αυτή μου την απόφαση έπαιξε και η κοινή γνώμη "τα Κ2 είναι πολύ δύσκολο μάθημα". Και ναι, πιστεύω ότι είναι ένα απαιτητικό μάθημα, με μεγάλη ύλη, για το οποίο χρειάζεται να λύσεις αρκετές ασκήσεις πριν πας να δώσεις.
Γενικά θεωρώ ότι για την κατάσταση που επικρατεί όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης, φοιτητές και καθηγητές. Από το δικό μας μέρος, οι φοιτητές, και δεν αντιδράμε στις αδικίες και πολλές φορές κι εμείς δεν είμαστε σωστοί στις δικές μας υποχρεώσεις (πχ. διάβασμα πριν από εργαστηριακή άσκηση κάποιου μαθήματος). Από την πλευρά των καθηγητών, έχω νιώσει από κάποιους την έλλειψη αγάπης να μας διδάξουν πράγματα (φταίμε κι εμείς εκεί, πρέπει να τους τσιγκλάμε), έχω δει μπροστά μου τη διαφορετική και άδικη αξιολόγηση ατόμων, όπου ένιωσα ότι χάθηκε η ουσία της εξέτασης, κ.ά. Γενικά θεωρώ ότι είναι ένας φαύλος κύκλος, όπου από τη μία οι φοιτητές απογοητεύονται από καθηγητές και από την άλλη οι καθηγητές από φοιτητές.
Φταίμε και εμείς εννοείται. Γιατί δεν διεκδικούμε τα δικαιώματα μας παρά μόνο κρυφά ορισμένοι σε κλειστά γραφεία των καθηγητών και μόνο για τον εαυτό τους.
Συμφωνώ απόλυτα.
τι να διεκδικησεις ρε οταν φοβασαι οτι αν εκφρασεις μια αποψη σε καποιον καθηγητη θα χρωστας για παντα το μαθημα.
Όντως δεν αντιδράμε γιατί φοβόμαστε και περιμένουμε κάποιον άλλο να αντιδράσει για εμάς. Βέβαια, όταν αυτός ο άλλος αντιδράσει η πλειοψηφία δε θα σταθεί δίπλα του (σκεφτόμενοι "ας βγάλει ο άλλος το φίδι από την τρύπα, και ας δεχτεί μόνο αυτός τυχόν συνέπειες"). Τόσα χρόνια ακούω από πάρα πολλούς συμφοιτητές μου γκρίνια για τους καθηγητές και τη σχολή και είδα μόνο 1 -2 άτομα να αντιδράνε, και δεν εννοώ μέσω forum κλπ, αλλά face to face.
Αυτά τα ολίγα και από μένα...