από JimMichael » 24 Φεβ 2016, 02:11
Επαναλαμβάνω, μαζί σου στο ότι γίναν λάθη. Η διαφορά είναι ότι προτιμώ τα λάθη αυτά να γίνονται από ανθρώπους που δεν έχουν βεβαρυμένο παρελθόν, όπως οι του δικομματισμού. Τώρα αν φτάνουμε στην τακτική "το μη χείρον, βέλτιστον" (ουπς, αρχαία ε;), νομίζω ότι αυτό περιγράφει την κατάσταση πλήρως. Να με συγχωρείς όμως, που δε θα ταχθώ υπέρ του δικομματισμού, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο κάθε ΣΥΡΙΖΑ που είχε μια ευκαιρία, απογοήτευσε. Δε θα ταχθώ υπέρ κομμάτων που η μόνη διαφορά που έχουν από βασιλικά πολιτεύματα είναι ότι δεν είναι μία μονάχα η οικογένεια που αναπαράγεται και διατηρεί την εξουσία για τους απογόνους των απογόνων της, αλλά λίγες περισσότερες. Με τελευταίο προφανές παράδειγμα των Κυριάκο Μητσοτάκη. Τώρα το πού θα ταχθώ, δεν είναι ίσως της παρούσης, αλλά πάντως σίγουρα δε γέρνει προς την πεπατημένη λύση.
Ίσως δεν το εξέφρασα σωστά, αλλά εννοούσα όλη την 40χρονη πορεία. Συμφωνούμε στο ότι η παιδεία πάσχει. Διαφωνούμε ως προς το πώς ακριβώς πάσχει. Από τη στιγμή που αναγνωρίζεις ότι υπήρχαν προβλήματα στις πολιτικές του παρελθόντος, συνδυάζοντας το γεγονός ότι οι απόψεις του νήματος εδώ είχαν να κάνουν με τη στοχοποίηση αυτών των προβλημάτων, δεν μπορώ να δεχτώ μια ισοπεδωτική αντίληψη όπως αυτή που ενστερνίζεσαι. Ότι δηλαδή, αυτές οι απόψεις πέφτουν τόσο έξω από τη λύση/ρίζα του προβλήματος κλπ κλπ κλπ. Την άποψη επίσης ότι μέσα από το λάθος στο οποίο εγκλωβίστηκαν, πέτυχαν να εκφράσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, δυσκολεύομαι επίσης να το δεχτώ, ως παρατραβηγμένη θεωρία, για να σε προλάβω. Αμφιβάλλω αν κανείς δικαιολόγησε, παράλληλα, τις αποτυχημένες στρατηγικές του ΣΥΡΙΖΑ. Ως μηχανικοί, νομίζω όλοι κρίνουμε το αποτέλεσμα. Αυτό που εγώ προσπαθώ να τονίσω με τα λεγόμενά μου όμως, είναι ότι θα ήθελα να είμαστε δίκαιοι κριτές απέναντι σε όλους. Διότι λογικά να το πάρεις, ο ΣΥΡΙΖΑ με το ζόρι κλείνει ένα χρόνο ως κυβέρνηση. Τα όσα λάθη έχει κάνει επ'ουδενί δε συγκρίνονται με των προηγουμένων. Όσο και καταστρεπτικός να ήταν ο Βαρουφάκης, όσο κι αν τράβηξε το σκοινί ο Τσίπρας. Τα 40 χρόνια ζύμωσης της ιδέας του "παρτάκια" Έλληνα, που δε λογαριάζει τίποτα μπροστά στο να πετύχει το γελοία μικρό του στόχο, όπως το να φτάσει 20 δευτερόλεπτα νωρίτερα σπίτι αλλάζοντας 27000 λωρίδες στο δρόμο χωρίς φλας, περνώντας κόκκινα φανάρια, ξεπερνώντας τα όρια ταχύτητας κλπ κλπ κλπ, δεν τα φτάνουν τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θα ήθελα να αναγνωρίσουμε όλοι. Να καταλάβουμε πού έχουμε σφάλει προσωπικά και ποιός επωφελήθηκε από όλα αυτά. Αν το κάνουμε, μετά δίπλα σου θα με βρεις να κριτικάρω και το ΣΥΡΙΖΑ και όλους.
Το κατά πόσο είναι αφελής άποψή μου για το ΟΧΙ, δεν μπορείς να το γνωρίζεις, διότι δε γνωρίζεις την έκταση της σκέψης μου. Δε γνωρίζεις μέχρι πού έχει πάει, τί έχει αναγνωρίσει ως κινδύνους και τί ως οφέλη. Και πώς εν τέλει τα ζύγισε όλα αυτά και κατέληξε εκεί που κατέληξε. Αντίστοιχα ούτε εγώ γνωρίζω τί ακριβώς έχεις σκεφτεί εσύ. Ένα όμως είναι το κρατούμενο για μένα από όλο αυτό. Έλλειψη ενότητας είτε υπέρ ενός ναι είτε υπέρ ενός ΟΧΙ. Το οποίο ξαναγυρίζει στην έννοια του "παρτάκια" Έλληνα. Τα πολιτικά παιχνίδια με το ερώτημα δε θα τα σχολιάσω. Καθ'ότι παθών από πολιτικά παιχνίδια, ξέρω πολύ καλά να αναγνωρίζω τις προθέσεις του καθενός, ανάλογα με τις κινήσεις του. Περαιτέρω εξηγήσεις, δεν ανήκουν εδώ.
Το πρόβλημα με τα Αρχαία Ελληνικά το εντοπίζω στο ότι δεν έχεις αντιληφθεί την προσφορά τους, αν δεν απατώμαι. Ο μόνος λόγος αποστροφής είναι ο βαθμός δυσκολίας τους. Αλλά βλέπεις, έχουμε πολύ καιρό να ζορίσουμε λιγάκι τον εαυτό μας και να παράγουμε έργο, επομένως, κάθε τι που έχει τέτοιες απαιτήσεις μας δημιουργεί ξινίλα. Όπως είπα και στην προηγούμενή μου δημοσίευση, τα Αρχαία Ελληνικά σε βοηθούν να σκέφτεσαι, να κρίνεις. Έχουν δομή, έχουν κανόνες. Και αξιοποιώντας τα, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι διέπρεψαν. Μήπως να το παίρναμε αυτό σαν παράδειγμα και να προσπαθούσαμε να κάνουμε κι εμείς το ίδιο; Διότι με την απαξίωση, ταυτόχρονα εγώ δεν εντοπίζω πουθενά στη Νεοελληνική ιστορία παρόμοιες επιτυχίες. Γιατί; Θες να το ανάγουμε και στον καπιταλισμό; Μέσα έπεσες, εκεί εντοπίζω το πρόβλημα. Ψάξε στο google τη σχέση της μονόπολης με τον καπιταλισμό και θα καταλάβεις κατά ένα μέρος γιατί εγώ προσωπικά τα έχω με τον καπιταλισμό. Αλλά ούτε αυτό θα κάτσω να το αναλύσω παραπάνω. Ξεφεύγει και πάλι.
Και ναι, εφόσον η ζύμωση που έγινε, κράτησε χρόνια, αντίστοιχα και μια διόρθωση θα πάρει καιρό. Τώρα στο τί διόρθωση ακριβώς, εκεί δε συμφωνούμε. Εγώ θέλω τον Έλληνα να σταματήσει να σκέφτεται την πάρτη του, να καταλάβει ότι είναι μέρος μιας ομάδας, να καταλάβει ότι πρέπει να σκέφτεται την ομάδα κι έτσι θα επωφεληθεί κι αυτός, ως μέρος της. Μία είναι η οικονομική θεωρία που δέχομαι. Κι αυτή είναι του Τζον Νας. Γιατί έχει να κάνει με αυτό. Τώρα το πώς αυτά θα μπορούσαν να εφαρμοστούν, για να στο εξειδικεύσω, αυτό θέλει σεντόνια ολόκληρα για να διατυπωθεί. Τα οποία δεν πρόκειται να κάτσω να τα γράψω. Έχω κουραστεί πια. Γιατί δεν υπάρχει ανταπόκριση, γιατί η έννοια του προσωπικού οφέλους έχει ριζώσει βαθειά μέσα μας και για να μπορέσει κανείς να το παρακάμψει αυτό, δεν ξέρω τι χρειάζεται. Οπότε, ας μείνουμε σε αυτά που κάναμε, και θα αρχίσω κι εγώ να κοιτάω την πάρτη μου.