Stokos έγραψε:Μιας και η κατάληψη τέλειωσε, νομίζω ότι είναι η κατάλληλη ώρα για να (επανα)τοποθετηθώ. Ο λόγος είναι ότι δεν ήθελα να επηρεάσω συγκεκριμένες διαδικασίες που είχαν δρομολογηθεί (και συγκεκριμένα τη συλλογή υπογραφών για να "σπάσει" η κατάληψη") με τις οποίες διαφωνώ. Ο λόγος είναι ότι τέτοιες διαδικασίες θεωρώ ότι είναι "συνδικαλιστικά-τρικ" για "να κρατήσουμε ζεστούς τους οπαδούς μας" και δε μπορώ να αποφύγω παραλληλισμούς με ανούσιες διαδικασίες όπως η συλλογή υπογραφών από το ΛΑΟΣ για τη μη παραχώρηση εκλογικών δικαιωμάτων στους μετανάστες.
Στο θέμα μας τώρα.
Αρχικά απαντώ στον "justme" που από τα όσα γράφει συμπεραίνω ότι με θεωρεί ως έναν "φοιτητή" που δεν τον νοιάζει τίποτα άλλο παρά το να μην χάσει κανένα μάθημα. Συμφωνώ με τα εισαγωγικά στη λέξη φοιτητής. Δε μπορεί ένας Φοιτητής να είναι ολοκληρωμένος εάν δεν ασχολείται -πέρα από τα μαθήματά του- και με τη πολιτικοποίηση. Πολιτικοποίηση προφανώς, δεν εννοώ την ένταξη σε παρατάξεις ή ακόμα και δραστηριοποίηση ως ανεξάρτητος (όπως τυγχάνει να κάνω εγώ). Πολιτικοποίηση για μένα είναι ακόμα και ο απλός προβληματισμός που μπορεί να κάνει κάποιος για το "που πάει αυτή η κοινωνία; τι φταίει; τι πρέπει να κάνουμε για να την αλλάξουμε;" ή την απλή παρακολούθηση μιας Συνέλευσης και την επεξεργασία των απόψεων που ακούστηκαν. Τελικά, εγώ όμως, είμαι "φοιτητής"; Δε μπορώ να απαντήσω εγώ σε αυτό γιατί δε θα είμαι αντικειμενικός. Νομίζω όμως ότι μερικές σχετικά πρόσφατες δημοσιεύσεις μου θα αλλάξουν τη γνώμη σου. (
Εσείς τι θα κάνετε στις αυτοδιοικητικές εκλογές;,
Αλλαγές σε ΑΕΙ/ΤΕΙ). Επίσης, επισυνάπτω τις σημειώσεις μου (κάποιοι αρέσκονται να τις ονομάζουν "πλαίσιο") που κατατέθηκαν στην αντίστοιχη Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών του Τμήματος.
Πλαίσιο Ανεξάρτητων 1η ΓΣ.pdf
Ως προς το δεύτερο σκέλος δηλαδή "να μην χάσει κανένα μάθημα", απλά θα ήθελα να σε ενημερώσω ότι προκειμένου να καταφέρω να ορθοποδήσει ο Σύλλογος Φοιτητών του Τμήματος και να βρίσκεται στη κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, "θυσίασα" ένα έτος από τις σπουδές μου. Επιπλέον, σε προκαλώ να βρεις να μου καταλογίσεις έστω και ένα προσωπικό όφελος που είχα από όλη αυτή την ιστορία ή να βρεις άλλους φοιτητές που είναι πρόθυμοι να μπουν σε μια τέτοια διαδικασία.
Εάν πάλι το "φοιτητής" αναφέρεται στον dimitrisgz και επειδή τυγχάνει να τον γνωρίζω προσωπικά, μπορώ να σε πληροφορήσω ότι ο χαρακτηρισμός είναι τελείως λανθασμένος.
Απαντώντας στο Lovabill. Η λογική σου φαίνεται σωστή εκ πρώτης πρόχειρης όψεως. Αφού ο "ενιαίος" κάνει κουμάντο αυτή τη στιγμή (άσχετα με το ποιος είναι νόμιμος κ.λπ.) γιατί να μη συμμετέχουμε και να ψηφίζουμε στον ενιαίο; Γιατί πολύ απλά με τη συμμετοχή μας "ενδυναμώνουμε" στη κοινή συνείδηση των Φοιτητών τον ενιαίο και δε πρόκειται ποτέ να απαλλαγούμε από το "κουμάντο" του ενιαίου συλλόγου.
---
Πάμε τώρα στο δεύτερο σκέλος, στις καταλήψεις. Συμφωνώ ή διαφωνώ; η απάντηση είναι σύνθετη και εξαρτάται από τις εκάστοτε κοινωνικοπολιτικές συνθήκες. Εάν φοιτούσα κατά την επταετία, γνωρίζοντας τον εαυτό μου, πολύ πιθανόν να ήμουν και εγώ ένας από τους καταληψίες. Μετά την ανατροπή της χούντας από το κίνημα του Πολυτεχνείου οι καταλήψεις έγιναν της μόδας (ενώ εκείνη την εποχή να υπενθυμίσω ότι οι mainstream παρατάξεις (ελεγχόμενες από τη χούντα) διαφωνούσαν με τις καταλήψεις. Μέχρι και η "Πανσπουδαστική" κατηγορούσε τη κατάληψη του Πολυτεχνείου ως προβοκάτσια στο περίφημο Φύλλο 8 της). Αφότου οι καταλήψεις έγιναν "της μόδας" και μονόδρομος για τους φοιτητικούς αγώνες, άρχισε να χάνεται το νόημα και ο συμβολισμός τους.
Υπό τις παρούσες υπάρχοντες συνθήκες λοιπόν, διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως με τη κατάληψη. Μια κατάληψη δεν έχει νόημα εάν δεν είναι μαζική. Τέσσερα άτομα που κλείνουν τη σχολή και παίζουν τάβλι στο θυρωρείο δε προσφέρουν πραγματικά τίποτα στον αγώνα για Δημόσια Δωρεάν Κρατική Παιδεία αλλά ίσα-ίσα καταφέρνουν και την υποσκάβουν! Ποια θα είναι άραγε η σκέψη ενός περαστικού; Να σου πω. "Κοίτα τα καλόπαιδια τι κάνουν... Οι γονείς τους στέλνουν λεφτά για να τους σπουδάσουν και αυτοί κλείνουν τη σχολή και πάνε για καφέ" (με τη λεγόμενη "παραλία" απέναντι να σφύζει από φοιτητές).
Και τότε; Πως να αντισταθούμε στα νέα μέτρα; Με μαζικές πορείες, γιατί όχι! Πήγα λοιπόν και εγώ στις πορείες που διοργανώθηκαν τη Τετάρτη με αφορμή τις αλλαγές στα εργασιακά. Αρχικά είδα μια πορεία κάποιου ανεξάρτητου αριστερού σχήματος. Δεν είδα κομματικές σημαίες πράγμα που με ενθουσίασε και έτσι ακολούθησα τη πορεία. Δε περπάτησα ούτε 15 μέτρα ώσπου η πορεία συναντήθηκε με αυτή της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και άρχισαν τα συνθήματα τύπου "!@#$ούνται οι ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και οι εργατοπατέρες, είστε απέναντί μας!" και άλλα ωραία. Εντάξει, δε λέω... όλοι ξέρουμε για τους εκατομμυριούχους προέδρους των παραπάνω συνδικαλιστικών οργάνων. Εξάλλου στην Ελλαδάρα κανείς δεν έχασε κάτι από το συνδικαλισμό, όλοι κάτι κέρδισαν (ιστορικά αν το δείτε πάντα)... Αφού αποχώρησα αηδιασμένος, μετά από λίγη ώρα συνάντησα και τη πορεία του ΠΑΜΕ μόνη της. Συνοψίζοντας, ο καθένας έκανε πορεία μόνος του! Στην Ελλάδα πάσχουμε στο συντονισμό. Εκεί που πρέπει να είμαστε ενωμένοι (π.χ. στις πορείες) πάμε χώρια και εκεί που πρέπει να είμαστε χώρια (π.χ. στα ξεχωριστά προβλήματα των Τμημάτων της Πολυτεχνικής) είμαστε ενωμένοι...
Από τη παραπάνω παράγραφο, θα κάνω άλμα σε μια πολύ πιο τολμηρή σκέψη. Τι άλλαξε από την επταετία στο σήμερα; Άλλαξε η ορατότητα του εχθρού. Επί χούντας, ο εχθρός ήταν ορατός και δεδομένος. Ήταν ο εχθρός της Δημοκρατίας. Σήμερα, ο εχθρός είναι αόρατος. Ποιος είναι όμως; Η απάντηση είναι ότι:
είμαστε εμείς. Εγώ, εσύ, η μάνα μου, η μάνα σου. Όλοι οι πολίτες. Ξέρετε, θα μου ήταν πολύ εύκολο να πω ότι ο εχθρός μας είναι το πολιτικό σύστημά ή τα κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), όμως αν το έλεγα αυτό θα έπεφτα και εγώ στη παγίδα που καθιστά τον εχθρό "αόρατο", δηλαδή θα έλεγα ότι "οι άλλοι φταίνε για όλα, όχι εγώ". Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, μακριά λογικές τύπου Πάγκαλου-"μαζί τα φάγαμε". Τα κόμματα εξουσίας αποτελούνται από πολίτες με το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι επομένως θεωρητικά από τον καθένα από εμάς. Δε μπορούμε να κατηγορούμε λοιπόν τα κόμματα ή το κράτος γιατί έτσι κατηγορούμε εμάς τους ίδιους. Εμάς που υποκύψαμε στις δωροδοκίες ("για να βολέψουμε το γιο στο δημόσιο"), εμάς που πήγαμε και δώσαμε σταυρωμένα ψηφοδέλτια στις γιαγιάδες μας ("για το καλό μας"), εμάς που πήγαμε και ψηφίσαμε το τάδε πρόεδρο/δήμαρχο/νομάρχη γιατί μας έταξε λαγούς με πετραχήλια, εμάς που γραφτήκαμε στα κόμματα για να παρουμε smartphone και να βρούμε ευκολότερα δουλειά, εμάς που αδιαφορούμε για τη πολιτική, εμάς που απήχαμε από τις εκλογές και δώσαμε διπλάσια βαρύτητα στη ψήφο των "κομματόσκυλων" και λοιπά και λοιπά... Εμείς καλιεργήσαμε αυτή τη πελατειακή νοοτροπία αυτή τη νοοτροπία, κανένας άλλος. Πελατειακή νοοτροπία δεν υπάρχει μόνο από τη μία πλευρά. Δεν πουλάει κάτι αν δεν υπάρχει αγοραστικό κοινό. Στο πολίτευμα της δημοκρατίας ο μοναδικός εχθρός είμαστε εμείς και κανένας άλλος. Τέλος, να υπενθυμίσω τα λόγια του Bono των U2 "[...] But in the end, you've got to become the change you want to see in the world / τελικά, εσύ θα πρέπει να γίνεις η αλλαγή που θες να δεις στο κόσμο".
Αυτά είχα να πω. Ελπίζω να σας προβλημάτισα έστω και λίγο.
Επίσης, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι επειδή δε συμφωνώ με το
νέο κανόνα του forum ο οποίος εμέσως με φωτογραφίζει:
"Πιο συγκεκριμένα, πολύ συχνά λαμβάνουν χώρα έντονοι διαπληκτισμοί ανάμεσα σε μέλη που τυγχάνουν να είναι εκπρόσωποι των φοιτητικών συλλόγων της Πολυτεχνικής Σχολής. Τα μέλη αυτά φαίνεται πως χρησιμοποιούν το forum μας ως μέσον προώθησης των πολιτικών τους ιδεών και πεποιθήσεων, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη συζητήσεων χωρίς ουσιώδες νόημα." και
επειδή σε αυτή τη δημοσίευση ήδη παραβίασα τους κανόνες χρήσης "αφού προώθησα τις πολιτικές μου ιδέες και πεποιθήσεις, όντας εκπρόσωπος Συλλόγου Φοιτητών", μετά από πάνω από 1000 δημοσιεύσεις αναγκάζομαι να διακόψω τη χρήση αυτού του λογαριασμού και να αυτοδιαγραφώ. Καλή συνέχεια στο forum (το οποίο θα συνεχίσω να παρακολουθώ) και καλό κουράγιο στους νέους διαχειριστές όταν με το καλό αυτοί αναλάβουν από το πλήρη έλεγχο του forum από τη "παλαιά" διαχείριση...
Τσορμπατζόγλου.Γιώργος 
