Αγαπητοί συνάδελφοι, πήρα την απόφαση να γράψω το παρακάτω κείμενο με αφορμή τις συζητήσεις που γίνονται γενικά στο forum τον τελευταίο καιρό. Είμαι σίγουρος πως το παρακάτω κείμενο μπορεί να κουράσει μερικούς κατά την ανάγνωσή του, αλλά η ανάγνωσή του δεν είναι υποχρεωτική.
Θα αρχίσω με την έννοια της λέξης Forum για να εξηγήσω τον λόγο που πήρα την απόφαση να συντάξω αυτό το κείμενο.
fo•rum (fôr m, f r -)
n. pl. fo•rums also fo•ra (fôr , f r )
1.
a. The public square or marketplace of an ancient Roman city that was the assembly place for judicial activity and public business.
b. A public meeting place for open discussion.
c. A medium of open discussion or voicing of ideas, such as a newspaper or a radio or television program.
2. A public meeting or presentation involving a discussion usually among experts and often including audience participation.
3. A court of law; a tribunal.
Πηγή : http://www.thefreedictionary.com/forum
Παρατηρώ λοιπόν, από τους προσδιορισμούς της λέξης forum, ότι το site στο οποίο βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή εντάσσεται στην κατηγορία 1c. Βέβαια , μια λέξη που έχει τόσες έννοιες δε μπορούμε να την περιορίσουμε σε μία, καθώς χάνεται η ουσία ύπαρξης της, αλλά όσον αφορά το χώρο (ιστοσελίδα) δε θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ‘public square or marketplace’ ούτε ‘public meeting place’ ούτε ‘ court of law - tribunal’ .Έτσι δια της ατόπου απαγωγής (λαμβάνοντας υπόψη μόνο τους παραπάνω προσδιορισμούς ) θα μπορούσαμε να την εντάξουμε στην κατηγορία ‘medium of open discussion or voicing of ideas’.
Ωστόσο, η ένταξή της ιστοσελίδας σε μία από τις παραπάνω κατηγορίες δεν αποκλείει ούτε περιορίζει το βασικό σκοπό της δημιουργίας της καθώς όλες οι κατηγορίες που αναφέρθηκαν ανωτέρω , έχουν έναν κοινό παρανομαστή. Το διάλογο.
Το διαδίκτυο έχει κατηγορηθεί ότι απομονώνει (από φυσικής άποψης) τους ανθρώπους [άποψη την οποία δεν συμμερίζομαι σε μεγάλο βαθμό(αλλά αυτό είναι άλλη μεγάλη συζήτηση )] , αλλά ταυτόχρονα έχει προσφέρει κάποια πολύ ισχυρά εργαλεία τα οποία τα χρησιμοποιούμε χωρίς να καταλαβαίνουμε την αξία τους.
Πιο πάνω αναφέρθηκα στον κοινό παρανομαστή όλων των προσδιορισμών της λέξης ‘forum’. Τον διάλογο. Αν κοιτάξουμε τον ορισμό της λέξης σε ένα λεξικό θα δούμε ότι ορίζει τον διάλογο ως εξής :
‘Συζήτηση, ανάμεσα σε δύο συνήθη πρόσωπα ή ομάδες ανθρώπων, κατά την οποία καθένας από τους συνομιλητές παίρνει εναλλάξ το λόγο για να διατυπώσει, με σχετική συντομία, την άποψή του επάνω σε κάποιο θέμα’.
Πηγή : http://www.greek-language.gr/greekLang/index.html
Αν παρατηρήσουμε την δομή κάποιου site με επικεφαλίδα ‘forum’ θα δούμε ότι ακολουθεί πιστά τον ορισμό του διαλόγου. Υπάρχουν θεματικές ενότητες και ο κάθε ομιλητής παίρνει το λόγο με τη σειρά του ,χωρίς να διακόπτει τον συνομιλητή του, και διατυπώνει την άποψή του. Η συντομία της διατύπωσης όπως λέει και ο ορισμός είναι κάτι σχετικό αλλά ταυτόχρονα πολύ σημαντικό.
Ταυτόχρονα το forum μας προσφέρει άλλα δύο ισχυρά εργαλεία τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν (όπως κάθε εργαλείο) με καλό και με κακό τρόπο. Στο παρόν κείμενο απλά θα τα αναφέρω και δε θα μπω στη διαδικασία να εξηγήσω τους τρόπους χρήσης .
Το πρώτο είναι το ισχυρότατο εργαλείο του γραπτού λόγου. Η διαχρονική λατινική έκφραση ‘verba volant, scripta manent’ (ο προφορικός λόγος χάνεται, ο γραπτός μένει ) πιστοποιεί την ισχύ αυτού του εργαλείου.
Το δεύτερο εργαλείο, είναι η ανωνυμία. Όντας ανώνυμος μπορείς να εκφράσεις και να γράψεις σκέψεις ιδέες και θέσεις που έχουν το στοιχείο της ελευθερίας του λόγου και είναι πιο άμεσες και ειλικρινείς .
Όπως ανέφερα παραπάνω , αυτά τα εργαλεία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανάλογα με το χέρι που τα κρατάει και την πρόθεση την οποία έχει.
Θα αναρωτηθείτε γιατί έκανα όλη αυτή την εισαγωγή…
Έχω παρατηρήσει τον τελευταίο καιρό μέσα στο forum κάποιες συζητήσεις με αρκετά επιθετικό ύφος και μακροσκελή αποσπάσματα και παραπομπές από διάφορες πηγές και κοινοποιήσεις mail, οι οποίες μου θυμίζουν κάποια παλαιότερα συμβάντα που με οδήγησαν στην απαξίωση του email του πανεπιστημίου. Μου θύμισαν ταυτόχρονα έναν πόλεμο εντυπώσεων που έκανα μικρός με την αδερφή μου (ασυναίσθητα και αυθόρμητα) για να κερδίσω την εύνοια της μητέρας μου. Ότι κακό έβλεπα στην αδερφή μου χωρίς να το σκεφτώ, το κοινοποιούσα στους γονείς μου, θεωρώντας ότι το να πω κάτι κακό για την αδερφή μου, θα έκανε εμένα καλύτερο στα μάτια τους. Όσο μεγάλωνα είδα ότι το μόνο που πετύχαινα ήταν η αδερφή μου να είναι δυσαρεστημένη η εμπιστοσύνη της προς εμένα να έχει χαθεί. Ο αρχικός μου σκοπός δηλαδή ,το να φανώ καλός στα μάτια των γονιών μου, δεν είχε σχέση με την πραγματικότητα. Έτσι άρχισα να τη συμβουλεύω κάθε φορά που θεωρούσα ότι έσφαλε και με αυτό τον τρόπο πέτυχα δύο πράγματα. Και την εμπιστοσύνη της αδερφής μου, και την εύνοια των δικών μου που ως μεγαλύτερος αδερφός συμβούλευα την μικρή μου αδερφή.
Διαβάζοντας την προσωπική μου αυτή εξομολόγηση μπορεί να γελάσετε, αλλά πέρα από τα νομικά και γραφειοκρατικά στοιχεία που μπορεί να οδηγήσουν κάποιους ανθρώπους να προβούν σε τέτοιες κινήσεις υπάρχουν και τα ψυχολογικά και συναισθηματικά στοιχεία και τα στοιχεία που έχουν να κάνουν με το ‘εγώ’ τους. Προσωπικά δε γνωρίζω αυτούς τους ανθρώπους και τα συμπεράσματά μου είναι καθαρά προσωπικά.
Όλα αυτά που συμβαίνουν όμως δεν είναι λάθος κατά μία έννοια. Και το forum από μια άποψη εξυπηρετεί το σκοπό του και διάλογος υπάρχει και μεγάλη θεματολογία υπάρχει και η ανωνυμία (όσο υπάρχει) εξυπηρετεί το σκοπό της, και οι προσωπικές συγκρούσεις με κοινοποιήσεις (εμπιστευτικών) εγγράφων γίνονται και αντίλογος (θεμιτός) και ενημέρωση για τα κοινά υπάρχει. Όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν και στην «αγορά» (βλ. ορισμός forum : The public square or marketplace of an ancient Roman city that was the assembly place for judicial activity and public business.).
Άρα όλοι θα έπρεπε να είμαστε ευχαριστημένοι και να συνεχίσουμε τις ζωές μας ως έχουν. Θα μπορούσαμε…
Από την άλλη θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ποιος είναι ο ρόλος μας, ποιος ο σκοπός μας και αν πετυχαίνουμε με τις πράξεις μας τους πρωταρχικούς μας στόχους.
Η ουσία δεν πιστεύω πως κρύβεται τόσο στη νομιμότητα κάποιου πράγματος, όσο στη λειτουργικότητά του. «Είμαστε μηχανικοί… θέλουμε να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη» μια πρόταση που την πιστεύω ακράδαντα και ευτυχώς την έχω ακούσει από καθηγητές του πολυτεχνείου μας. Καθημερινά βλέπουμε να γίνεται καταπάτηση των νόμων σε πολλούς τομείς της ζωής μας και μάλιστα από άτομα που χαρακτηρίζονται ως υπερασπιστές του νόμου. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δε συμμερίζομαι την άποψη καταπάτησης του νόμου, αλλά αν ένας φτωχός άνθρωπος έπαιρνε ένα καρβέλι ψωμί για να θρέψει την οικογένειά του, δε θα τον κατέδιδα στην αστυνομία. Αν ήμουν ο φούρναρης θα του το έδινα και από μόνος μου.
(Σε αυτά που γράφω μπορεί να αναφέρω κάποιες ιδέες που είναι αρκετά ουτοπιστικές για κάποιους ή πολλοί να πιστέψουν ότι τις λέω προστατευμένος πίσω από το προσωπείο της ανωνυμίας, αλλά το γνώθεις εαυτόν, με κάνει να μη στέκομαι στις εντυπώσεις των άλλων για το πρόσωπό μου κρίνοντας μόνο από τα λεγόμενά μου ή τις κακόβουλες σκέψεις που μπορεί να παράγει το μυαλό του καθενός.
Η ουσία στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι « Να κοιτάξουμε το καλό του πολυτεχνείου ». Δυστυχώς έχει καταντήσει μια τετριμμένη έκφραση και λυπάμαι που την χαρακτηρίζω έτσι . Μπορεί να φανώ γραφικός και μονότονος με αυτό που λέω, αλλά αν το καλοσκεφτούμε , όλοι το θέλουμε και όλοι το λέμε, αλλά κανένας δεν κάνει τίποτα. Διαβάζοντας το παραπάνω κείμενο, ο καθείς θα υπεραμυνθεί της θέσης του στα σημεία που θα δει τον εαυτό του να εμπλέκεται, αλλά θα συνιστούσα να μην εκλάβει το κείμενο ως εριστικό ή προσβλητικό , καθώς δεν υπάρχει ούτε πρόθεση για προσωπική επίθεση, ούτε επιθυμία να προσβάλλω κάποιον. Όλα αυτά που αναφέρω αποτελούν προσωπικές σκέψεις και προβληματισμούς κατά την πορεία μου ως φοιτητής στο Δ.Π.Θ.
Η συνεργασία , η συζήτηση , οι ιδέες , η ενότητα , η κομματική αποδέσμευση των αποφάσεών μας θα μπορούσαν όλα μαζί να δημιουργήσουν ένα πανεπιστήμιο ισάξιο των άλλων. Οι καθηγητές θα μπορούσαν όλοι μαζί να συνεργαστούν , και να προσαρμόσουν τα μαθήματα και τη διδασκαλία τέτοιο τρόπο ώστε να κεντρίζουν το ενδιαφέρον του φοιτητή, να τον γεμίζουν καθημερινά με δύναμη και δίψα για γνώση , να τον κάνουν να σκέφτεται, να ασχολείται και να δημιουργεί. Να μπορεί να συνδυάζει τα μαθήματά του όλα μαζί και όταν θα τελειώνει να είναι ένας επιστήμονας που θα μπορεί να σταθεί στα πόδια του , και όχι να ακολουθήσει το κατεστημένο της αγοράς. Να έχει γνώση να νιώθει σίγουρος για τον εαυτό του και να μην νιώθει ανασφάλεια. Όλοι θα σκέφτονται πως ακολουθούν αυτή την πορεία στη διδασκαλία τους και εγώ ο ίδιος ομολογώ ότι έχω δει αρκετές βελτιώσεις σε κάποιους τομείς. Το θέμα όμως είναι ότι πρέπει να υπάρξουν πιο ριζικές αλλαγές, πιο καλή οργάνωση , πιο ουσιαστική δουλειά και προσπάθεια. Και όλα αυτά κάτω από τη στέγη της συνεργασίας. Στο κάτω κάτω μηχανικός που δεν μπορεί να συνεργαστεί , δεν νοείται. Ας κοιτάξουμε λίγο το μέλλον μας και ας δούμε τι είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε να κάνουμε , και τι θα αφήσουμε πίσω μας. Άλλωστε αυτό που αφήνουμε πίσω μας είναι και αυτό που θα μας χαρακτηρίζει.
Έχω ήδη μακρολογήσει και δεν θέλω να κουράσω παραπάνω με προσωπικές μου σκέψεις. Νομίζω πως η βασική ιδέα παραμένει ίδια και έγινε κατανοητή . Συνεργασία και διάλογος. Κανείς δεν επιθυμεί προσωπικές αντιπαραθέσεις και μάλιστα σε μια ιστοσελίδα που δημιουργήθηκε πάνω στην έννοια forum. Όπως εξήγησα και παραπάνω, είναι λογικό να υπάρχουν, απλά μπορούμε να τις κατευθύνουμε με τέτοιο τρόπο ώστε να παράγουμε κάτι καλό.
Υ.Γ. Οι ελεύθερες σκέψεις του καθενός μπορούν να δημοσιοποιηθούν στα γνωστά blog. Συγχωρέστε με που έκανα το post στο Forum αλλά νομίζω πως αποτελεί ένα "θέμα προς συζήτηση" πέρα από την απλή κατάθεση των σκέψεών μου.
Ευχαριστώ για τον χρόνο που διαθέσατε για την ανάγνωση των σκέψεών μου.
Με τιμή.
Φοιτητής.
)
